Verveling: een woord met een duidelijk negatieve associatie. Je denkt bij verveling aan hangerigheid en lusteloosheid. En waar dat toe kan leiden, zoals depressie, verslaving of vandalisme. Nee, verveling is slecht en moet je vermijden. Maar is dat wel zo? In de bundel Rust! van Bram Vermeulen (1946-2004) stuitte ik op het gedicht ‘Verveling’. Daarin juist een verrassend positieve kijk op verveling:
Verveling
Zeker niet de onrust,
het hitsig jagen,
de drang om te bezitten,
de lust tot behagen.
Zeker niet het hollen,
het hoopvol razen.
Het slecht verhuld
om aandacht vragen.
Juist de verveling,
de sleur van herhaling.
Precies die gevangenis
brengt de bevrijding.
Het nieuwe komt niet voort
uit de vertrouwde code.
Het baant zichzelf een weg
en verveling is zijn bode.
(Bram Vermeulen)
Verveling is dus de bode van het nieuwe, stelt Bram Vermeulen. En het nieuwe komt niet voort uit gejaag, bezitsdrang of gevraag om aandacht.
Schrijver en psychiater Dirk De Wachter zal het vast hiermee eens zijn. In zijn boek Borderline Times. Het einde van de normaliteit schrijft hij dat de leefwereld van de gemiddelde burger meer en meer op een pretpark is gaan lijken. Een leefwereld vol continue prikkels, noodzakelijk om de leegte tijdelijk mee op te vullen. ‘Moeilijk om ons nog te vervelen, terwijl verveling nochtans een bron van creativiteit is.’
Ik kan me wel vinden in de visies van Vermeulen en De Wachter. Een gejaagde levensstijl doet je creativiteit geen goed, lijkt me.
Helaas leven we in een jachtige samenleving. En sinds de komst van smartphones en snel internet komen we nog moeilijker tot rust. Afleiding is binnen handbereik en verveling wordt voorkomen. Even dagdromen op verveelmomenten is er niet meer bij, terwijl dagdromen juist leidt tot nieuwe ideeën. Ja, dan is een ding wel duidelijk: we hebben verveling nodig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten