Het Winterpaleis

Het Winterpaleis van John Boyne is een van de mooiste boeken die ik de laatste jaren las. Het is een historische roman, waarin de liefde tussen twee personen in ballingschap een grote rol speelt.

Hoofdpersoon is de tachtigjarige Georgy Jachmenev, die met zijn vrouw Zoya in Engeland woont. Beiden kijken terug op een bewogen leven. Zo was Georgy ooit werkzaam aan het hof van de tsaar in Sint Petersburg, maar na diens val moest Georgy vluchten. Met Zoya, ook een balling, belandt hij uiteindelijk in Engeland. Als Zoya jaren later ernstig ziek wordt, besluit het paar een laatste reis te maken naar Rusland, het vaderland dat hun mooie èn nare herinneringen schonk.
Fascinerend aan Het Winterpaleis is de vertelkunst van de schrijver. Het boek begint in 1981; vervolgens speelt het tweede hoofdstuk zich af aan het begin van de vorige eeuw. Zo wisselt Boyne per hoofdstuk van tijdperk, maar is er wel een lijn die steeds verder terugvoert naar de noodlottige gebeurtenissen ten tijde van de Russische Revolutie. En naar de verrassende ontknoping van deze meesterlijk geschreven roman.

Dylan voor een euro

Morgen, vrijdag 24 mei, wordt Bob Dylan 72 jaar. Ter gelegenheid hiervan mijn stukje over Under the Red Sky, dat ik twee jaar terug al elders publiceerde.

Pas was ik in de bieb. Gauw even gekeken tussen de afgeschreven cd's, te koop voor een euro per stuk. Zowaar stond Bob Dylan ertussen: Under the Red Sky.
Natuurlijk mooi meegenomen, Dylan voor een euro. Nou had ik Under the Red Sky al, maar een extra exemplaar – voor in de auto - is altijd handig.
Toch gaf het me een dubbel gevoel. Waarom schrijft de bieb een cd van zo'n legendarische artiest af? En dat terwijl het cd-boekje er nog goed uitziet, evenals het schijfje zelf. Duidelijk een scheve prijs-kwaliteitsverhouding, want wat te denken van de muziek zelf?
Toegegeven, Under the Red Sky behoort niet tot Dylans beste albums, maar biedt genoeg luisterplezier. Ook speelt er een keur aan beroemdheden mee op de plaat, zoals George Harrison, Elton John en Stevie Ray Vaughan. Best bijzonder dus.

Het album begint speels met 'Wiggle Wiggle' en de titelsong. Beide songs hebben wat weg van kinderliedjes. De cd is opgedragen aan Gabby Goo Goo, de bijnaam van Dylans toen vierjarige dochter. Schreef hij bijvoorbeeld 'Wiggle Wiggle' speciaal voor haar? Zou kunnen. In elk geval is 'Wiggle Wiggle' een uitnodiging om het kind in jezelf niet te vergeten: Wiggle, wiggle, wiggle, you got nothing to lose.
De derde song, 'Unbelievable', is ook een hoogtepunt. Met een heerlijk vinnige regel: They said it was the land of milk and honey/ Now they say it's the land of money. Ook 'Born in Time' is mooi, al hoor ik liever de versie die Dylan een jaar eerder met producer Daniel Lanois opnam.
In 'TV Talkin' Song' houdt een spreker een boeiend pleidooi tegen de macht van de televisie. Blijft actueel in deze tijd van sensatiezucht en plat vermaak op de beeldbuis. Sometimes you gotta do like Elvis did and shoot the damn thing out.
'10,000 Men' en '2x2' boeien mij minder, maar met 'God Knows' is mijn aandacht weer helemaal terug. Wat wil je, met een tekst als deze: God knows the secrets of your heart/ He'll tell them to you when you're asleep.
'Handy Dandy' doet me gelijk denken aan 'Like a Rolling Stone'. Ook hier dat heerlijke orgeltje van Al Kooper. 'Handy Dandy' is een intrigerend portret. Wie is deze handy dandy? Controversy surrounds him/ He been around the world and back again. Vast en zeker een beroemdheid. En een man vol vreugde en verdriet. Handy Dandy, he got a basket of flowers and a bag full of sorrow.
Afsluiter 'Cat's in the Well' geeft een vrolijk, uptempo einde aan Under the Red Sky. Al met al valt er veel te genieten op dit album en dat voor slechts een euro. Maar dat dubbele gevoel blijf ik nog wel even houden, want Dylan voor een euro? Dat kan eigenlijk niet.