It's Autumn here, going on November
I view the leaves in all their splendour
Is it déjà vu, I just can't remember
I stop a while and take in the scene
I stop a while and ask a stranger
Is this the place that was once called Memory Lane
I don't know where I am or what I'm after
I'm stuck here again back on Memory Lane
(van ‘Memory Lane’, Van Morrison)
Het is maandenlang stil geweest op mijn weblog. Niet dat ik zelf stil heb gezeten, maar door andere activiteiten stonden de blogs op een laag pitje te sudderen. En nu is het alweer eind november. Bladeren vallen en de dagen worden korter. Het jaar loopt langzaam ten einde. Ik mijmer over afgelopen jaar en de jaren daarvoor. Waar ben ik: in het heden of verleden? Ik lijk beland op ‘Memory Lane’.
When the storm clouds gather ’round you
And heavy rains descend
Just remember that death is not the end
And there’s no one there to comfort you
With a helpin’ hand to lend
Just remember that death is not the end
Not the end, not the end
Just remember that death is not the end
Oh, the tree of life is growing
Where the spirit never dies
And the bright light of salvation shines
In dark and empty skies
(van 'Death Is Not the End', Bob Dylan, op het album Down in the Groove)
Paaszondag. Ik denk aan 'Death is Not the End' van Bob Dylan. De dood is het einde niet. De boom des levens groeit waar de geest nooit sterven zal. En het heldere licht van verlossing schijnt
in donkere en lege luchten.
There is a hill near Jerusalem
That wild flowers grow upon
Flowers don’t speak but they speak to each other
Of a crucifixion
Just because He said He was
The Son of God
And the fury of that moment they felt
But they could only silently look upon
Every city bar brawl, every fist fight
Every bullet from a gun
Is written upon the palms of the Holy One.
(van 'There Is a Valley', Bill Fay)
Vandaag is de honderdste geboortedag van Toon Hermans (1916-2000). Menigeen kent hem van komische sketches als Snieklaas en de voorzitter van 'Ons Genoegen'.
Voor mij is Hermans meer dan een komiek. Ik zie hem ook als een spiritueel mens en als filosoof. Eerder schreef ik over het boek Gewoon God, waarin arts Mieke Mosmuller met Hermans gesprekken voert over geloof en God (zie hier). Een zeer lezenswaardig boek vol wijsheden.
Wijsheden trof ik ook aan in interviews met Toon. Het waren interviews vol interessante en prikkelende uitspraken, zoals:
'Als je jong bent, weet je nog niet wie je bent. Maar je moet het lef hebben je over te geven aan het leven. Dan komt het op den duur wel. Maar ga er niet aan sleutelen. Je leert het leven niet uit boeken. Het gaat altijd anders.' (Gelders Dagblad, 1995)
'Als je donker naar je toehaalt, dan wordt het donker, als je licht pakt, dan heb je kans dat het lichter wordt. Ik laat het leven in mij.' (Algemeen Dagblad, 1996)
Denkend aan licht, kom ik uit bij het Gebedenboekje. Voor wie zoekt naar licht en verstilling is dit boekje een aanrader. Het bevat eenvoudige maar o zo treffende gebeden en meditaties, waarin Hermans zich eerlijk en kwetsbaar opstelt.
Nu, in de donkere dagen voor Kerst in een wereld vol narigheid, put ik er hoop en kracht uit. Ik vond er onderstaand gedicht, waarmee ik deze blog graag afsluit:
LICHT
Heer,
als het donkert in mijn hart
geef mij dan
het licht van Bethlehem.
In juni schreef ik over mijn baan en de naderende reorganisatie. En dat ik niet in onrust wilde afwachten op wat ging komen.
Ik heb de daad bij het woord gevoegd. En ik heb geluk gehad. Voor mijn zomervakantie solliciteerde ik naar een interne vacature bij de universiteit waar ik werk. Kort daarna ging ik twee keer op gesprek en werd ik aangenomen!
Inmiddels ben ik alweer anderhalve maand aan de slag in mijn nieuwe baan. Het bevalt me tot dusver goed: het werk is interessant. Ook scheelt het dat ik niet meer ergens werk waar een reorganisatie op komst is. Dat schept lucht.
Natuurlijk is het wennen, een nieuwe baan. Aanvankelijk was er die angst voor het onbekende, die bijna iedereen wel heeft. Verder had ik in mijn vorige baan vijf jaar ervaring. Nu zijn veel dingen nieuw voor mij, waardoor ik me niet meer de ervaren medewerker voel. Dit vergt een omschakeling. Maar de uitdaging om nieuwe dingen te leren telt ook mee. Dus ja, ik ben blij dat ik de stap heb gemaakt.
Hij heeft niet zo’n status als zijn landgenoten Leonard Cohen en Neil Young. Ten onrechte, want de Canadese singer-songwriter Bruce Cockburn brengt al decennia lang songs van hoge kwaliteit. En zijn gitaarspel mag er ook wezen.
Zijn meest bekende song is het grimmige ‘If I Had a Rocket Launcher’, dat hij schreef nadat hij een kamp met vluchtelingen uit Guatemala bezocht. Ja, Cockburn heeft veel afgereisd in zijn leven. Zo belandde hij in onder meer Centraal Amerika, Chili, Mali, Mozambique, Cambodja en Irak. Hij nam er vele misstanden waar, waarover hij vertelt in zijn memoires, Rumours of Glory. Hier komt Cockburns maatschappelijke betrokkenheid duidelijk naar voren.
Ook kom je in Rumours of Glory veel te weten over zijn persoonlijke leven. Cockburn vertelt openhartig over zijn jeugd, zijn bekering tot het christelijk geloof en de ups-and-downs in zijn privéleven. Hij neemt je door de jaren heen aan de hand van zijn belangrijkste songs, waarvan de teksten staan uitgeschreven. Zo geeft Rumours of Glory een compleet beeld van een bevlogen artiest.
Er zijn van die boeken die een blijvende indruk op je maken. Een soldaat uit de grote oorlog is zo’n boek. Ik las het vorig najaar en nog moet ik er vaak aan denken. Het is een omvangrijke roman (732 bladzijden) uit 1991, geschreven door Mark Helprin, meest bekend van het verfilmde Winter’s Tale.
Een soldaat uit de grote oorlog speelt zich deels af in Italië, 1964. De oude professor Alessandro Giuliani neemt in Rome de bus om zijn zus, die zeventig kilometer verderop woont, te bezoeken. Als een jongen net de bus mist, weigert de chauffeur voor hem te stoppen. Daarop stapt Giuliani boos de bus uit en vervolgt hij zijn reis te voet met de jongen. Al lopend vertelt de professor hem zijn levensverhaal, waaronder zijn belevenissen tijdens de Eerste Wereldoorlog. Hierin diende Giuliani als soldaat in het Italiaanse leger en maakte hij tal van ontberingen mee.
Helprin beschrijft de belevenissen van Giuliani uitvoerig. Naast de oorlog speelt ook de liefde een grote rol in deze roman, die prachtige poëtische passages bevat. Het maakt Een soldaat uit de grote oorlog tot een loflied op het leven, waarin - ondanks de wreedheid van oorlog - de schoonheid van kunst, liefde en natuur overeind blijft. Een aanrader dus.
