Robin Williams en het kind in onszelf

Gelukkig had ik 'm nog, dat oude nummer van het Britse magazine VOX. Daarin een uitgebreid interview met acteur Robin Williams, die in augustus dit jaar overleed. 
Toen ik van zijn tragische dood (zelfmoord) hoorde, dacht ik kort daarna aan dat oude tijdschrift. Ik wist nog hoe goed het me destijds (mei 1992) deed het interview met Williams te lezen.   
Robin Williams was toen al een van mijn favoriete acteurs. Ik kende hem als de grappige Mork uit de comedyserie Mork and Mindy en van indrukwekkende rollen in films als Good Morning Vietnam, Dead Poets Society en Awakenings. 

Robin Williams in Hook

Aanleiding voor het interview in VOX was de film Hook. Hierin speelde Williams een volwassen geworden Peter Pan. Voor Williams had de film een duidelijke boodschap:  een band krijgen met je kinderen. 'Als volwassene ben je geneigd dit te negeren om andere dingen te bereiken. Maar je tijd met hen is kostbaar en gaat zo snel.'
In Hook wordt de door ambities verblinde advocaat Peter Banning weer Peter Pan. De volwassene herontdekt het kind in zichzelf. En dat sprak Williams aan. 'We kunnen tegelijkertijd zowel volwassene als kind zijn.'
Ook in het leven van de acteur voltrok zich een verandering. Jarenlange kampte hij met depressies en verslavingen. De dood van goede vriend John Belushi (in 1982) en de geboorte van zijn eerste kind (Zak Williams, 1983) luidden een keerpunt in. Dankzij discipline en therapie kwam Williams zijn problemen te boven. 
In het interview uit '92 kwam hij over als een evenwichtig man, vol wijsheid en compassie: 'We moeten geven om mensen. Doen we dat niet, wat is dan het doel van de mensheid? Hebzucht?'
In de de jaren na Hook bleef Robin Williams mooie - én diverse - rollen vertolken, zoals in Mrs. Doubtfire, Good Will Hunting, What Dreams May Come en One Hour Photo. En ja, soms las ik dat hij nog weleens kampte met depressies en dat zijn alcoholverslaving weer de kop opstak. Altijd dacht ik: die Williams komt er wel weer bovenop.
Tot die ochtend afgelopen augustus, toen ik het bericht van zijn overlijden las. Later vernam ik dat hij leed aan de ziekte van Parkinson, wat hem mogelijk mede tot zijn laatste daad bracht. Een triest verhaal. Liever denk ik daar niet aan. Nee, liever zet ik de dvd van Hook op. Om te zien hoe Williams transformeert van midlife workaholic tot Peter Pan. En hoe hij ons herinnert aan de band met onze kinderen. En het kind in onszelf.