In Mind Out of Time - Performing Artist 1986-1990 and Beyond schrijft Paul Williams over het ontstaan van ‘Shooting Star’, het fraaie slotnummer van het Bob Dylan-album Oh Mercy (uit 1989). Volgens Williams probeerde Dylan zonder succes een song te maken over prairies, vlaktes en verwondering. Toen besefte hij opeens dat een ‘shooting star’ (vallende ster) een symbool is van eindigheid en dus verlies. En zo herscheef Dylan de song, denkend aan zijn ex-vrouw. Vooral dit maakt het zo'n krachtige song, aldus Williams. Luisterend naar ‘Shooting Star’ zie ik Dylan in gepeins verzonken. Vannacht zag hij een vallende ster. En hij dacht aan haar. Ze was hard op zoek naar een andere wereld, een wereld die hij nooit kende. Wellicht een wereld waarin ze niet meer ‘de vrouw van’ was? Is het haar gelukt, vroeg hij zich altijd af.
En hoe zat het met hem? Was hij nog steeds dezelfde? Is hij ooit degene geworden die zij wilde? Misschien gaf ze hem wel een teken. Misschien ging hij over een grens; een grens die alleen zij kon zien.
Nu ligt die tijd achter hen. Ze zijn niet meer samen, de ster is voorbij geschoten. Apocalyptische beelden gaan door zijn hoofd: de laatste brandweerwagen uit de hel rijdt langs, terwijl alle goede mensen bidden. Het is de laatste verzoeking, de laatste rekening wordt vereffend, het kan de laatste keer zijn dat je de Bergrede hoort. De laatste radio staat aan.
Ja, ondanks alles is er morgen weer een dag. Maar is het dan niet te laat om haar die dingen te zeggen, de dingen die ze wilde horen? Eenzaam staart hij naar de donkere hemel. Doet hij nog een wens? Wie weet. Zijn mondharmonica klinkt nog even in de nacht.
Helaas vond ik het origineel niet op YouTube (heeft ongetwijfeld met copyrights te maken). Maar ik vond wel deze niet onaardige coverversie.
